تلرانس گذاری قطعاتی که چند مبنای مختلف در یک ستاپ ماشینکاری دارند

طراحان معمولا تمایل دارند که قطعه را از دید عملکردی و نه دید ساختی طراحی کنند. در حالی که مهندسان ساخت قطعه را از دید پروسه ساخت می بینند.

قطعه زیر را در نظر بگیرید. برای دلایلی که برای محصول مورد نیاز می باشد، طراح سطح های مشخص شده ای را برای اینکه پروفیل سطح اندازه گیری شود مشخص کرده است. این موضوع نشان می دهد که باید سه ستآپ جداگانه ماشینکاری تعریف شود.

مهندسین ساخت معمولا ترجیح می دهند که قطعه را در یک ستاپ نگه دارند و سه سطح مشخص شده را در حالی که در یک وضعیت می باشد ماشینکاری کنند. سوالی که اینجا وجود دارد این است که تا چه اندازه تلرانس سه سطح باید نسبت به سطح مبنای [A] بسته باشد تا ملاحظات نقشه مورد تایید قرار گیرد.

اول در نظر بگیرید که شرایط مورد نیاز برای هر کدام از تلرانس های پروفیل کدام است. اول از سطحی شروع می کنیم که دورترین فاصله را نسبت به سطح [A] دارد. سطح بالا دارای تلرانس پروفیل 0.1 نسبت به سطح [C] می باشد. در نتیجه بیشترین فاصله بین سطح انتهایی و سطح [C] برابر 5.05 می باشد. حداقل اندازه بین این دو سطح نیز برابر 4.95 می باشد.

بیشترین فاصله بین سطح [B] و سطح [C] برابر 5.1 می باشد. حداقل اندازه بین این دو سطح نیز برابر 4.9 می باشد.

بیشترین فاصله بین سطح [A] و سطح [B] برابر 16.15 می باشد. حداقل اندازه بین این دو سطح نیز برابر 15.85 می باشد.

شکل پایین را مشاهده نمایید.

به خاطر داشته باشید که از دورترین سطح از سطح مبنا شروع کنید. برای اینکه دورترین صفحه و مبنای [C] در فاصله 0.1 نسبت به همدیگر نگه داشته شوند، مقدار 0.1 را بین دو سطح تقسیم کنید. این موضوع اجازه می دهد مقداری تلرانس برای سطح [C] نسبت به مبنای [A] باقی بماند در حالی که فاصله بین سطح [C] و صفحه انتهایی بین 5.05-4.95 باقی بماند.

حال که تلرانسی برای سطح [C] به اندازه 0.05 نسبت به سطح [A] ایجاد شد، به مبنای [B] نگاهی می اندازیم. به یاد داشته باشید که فاصله بین [B] و [C] باید بین 4.9 و 5.1 باقی بماند. اگر مبنای [B] تلرانس پروفیل 0.15 داشته باشد، در نتیجه در مجموع به اندازه 0.2 تلرانس بین [B] و [C] اجازه داده می شود. در نتیجه فاصله بین [B] و [C] همیشه بین 4.9-5.1 باقی می ماند.

با تلرانس پروفیل 0.15 بر روی [B]، تلرانس پروفیل 0.3 بر روی [B] براورده می شود.

توجه داشته باشید که ستآپ یک باره، تلرانس های بسته تری در مقایسه با زمانی که قطعه چند بار باز و بسته می شود تولید می کند و این دلیل تمایل این است که قطعه در یک مرحله تولید شود.